Sansewieria, zwana też wężownicą pochodzi z Afryki zwrotnikowej lub Azji. Należy do sukulentów krzewiastych a jako roślina doniczkowa słynie tym, że jest łatwa w pielęgnacji, nie wymaga żadnych starań, wygląda bardzo efektownie i łatwo się rozmnaża.
Sansewierie dzielimy na dwie podstawowe grupy.
Pierwsza z nich to rośliny wysokie, rosnące pionowo do góry, o sztywnych, wzniesionych mieczowatych liściach. Z tej grupy najbardziej znaną wężownica jest Sansewieria gwinejska ( Sansevieria trifasciata) zwana też żartobliwie „językiem teściowej”.
Roślina posiada grube mieczowate, przeważnie zielone liście, ozdobne jasnozielonymi poprzecznymi paskami. Niektóre odmiany posiadają dodatkowo zabarwione na żółto brzegi liści.
Drugą grupę stanowią rośliny tworzące niskie rozety. Najpopularniejszą z nich jest Sansewieria trifsaciataa hahnii.
Uprawa
Sansewieria charakteryzuje się dużą odpornością na niesprzyjające warunki zewnętrzne. Wężownica lubi dobrze oświetlone, najlepiej promieniami słonecznymi miejsca. Optymalna temperatura w okresie letnim to 20 – 25 ale nie powinna spadać poniżej 15.
Znosi suche, zanieczyszczone powietrze, niedobór wody, a nawet brak światła. Podlewanie umiarkowane, bo nie znosi nadmiaru wody.
Nawożenie w okresie letnim uniwersalnym nawozem do roślin doniczkowych.
Jeśli sansewieria "rozsadza" doniczkę, należy ja przesadzić w marcu-kwietniu, do naczynia nieco większego, wypełnionego zwykłą ziemią z warstwą drenażu na dnie.
Rozmnażanie
Bardzo łatwe. Najpopularniejsze metoda, to podział kłączy.
Kolejnym sposobem rozmnażania są sadzonki liściowe. Liście dzielimy na 7-8 centymetrowe odcinki, po przeschnięciu miejsca cięcia umieszczamy w wilgotnym podłożu. Sadzonki ukorzeniają się w ciągu ok. miesiąca.
Ale uwaga - rozmnażając sansewierię z sadzonek liściowych, zawsze otrzymamy rośliny zielone (nawet jak roślina-matka była pstrolistna)!
Miejsce uprawy
Roślina bardzo dekoracyjna, dobrze wygląda nawet tam gdzie inne gatunki nie chcą rosnąć: w biurze czy na korytarzu.
Uwagi
Należy uważać aby rośliny nie „przelać” gdyż kłącze jest bardzo podatne na zgniliznę.
Sansewierie dzielimy na dwie podstawowe grupy.
Pierwsza z nich to rośliny wysokie, rosnące pionowo do góry, o sztywnych, wzniesionych mieczowatych liściach. Z tej grupy najbardziej znaną wężownica jest Sansewieria gwinejska ( Sansevieria trifasciata) zwana też żartobliwie „językiem teściowej”.
Roślina posiada grube mieczowate, przeważnie zielone liście, ozdobne jasnozielonymi poprzecznymi paskami. Niektóre odmiany posiadają dodatkowo zabarwione na żółto brzegi liści.
Drugą grupę stanowią rośliny tworzące niskie rozety. Najpopularniejszą z nich jest Sansewieria trifsaciataa hahnii.
Uprawa
Sansewieria charakteryzuje się dużą odpornością na niesprzyjające warunki zewnętrzne. Wężownica lubi dobrze oświetlone, najlepiej promieniami słonecznymi miejsca. Optymalna temperatura w okresie letnim to 20 – 25 ale nie powinna spadać poniżej 15.
Znosi suche, zanieczyszczone powietrze, niedobór wody, a nawet brak światła. Podlewanie umiarkowane, bo nie znosi nadmiaru wody.
Nawożenie w okresie letnim uniwersalnym nawozem do roślin doniczkowych.
Jeśli sansewieria "rozsadza" doniczkę, należy ja przesadzić w marcu-kwietniu, do naczynia nieco większego, wypełnionego zwykłą ziemią z warstwą drenażu na dnie.
Rozmnażanie
Bardzo łatwe. Najpopularniejsze metoda, to podział kłączy.
Kolejnym sposobem rozmnażania są sadzonki liściowe. Liście dzielimy na 7-8 centymetrowe odcinki, po przeschnięciu miejsca cięcia umieszczamy w wilgotnym podłożu. Sadzonki ukorzeniają się w ciągu ok. miesiąca.
Ale uwaga - rozmnażając sansewierię z sadzonek liściowych, zawsze otrzymamy rośliny zielone (nawet jak roślina-matka była pstrolistna)!
Miejsce uprawy
Roślina bardzo dekoracyjna, dobrze wygląda nawet tam gdzie inne gatunki nie chcą rosnąć: w biurze czy na korytarzu.
Uwagi
Należy uważać aby rośliny nie „przelać” gdyż kłącze jest bardzo podatne na zgniliznę.
Komentarze
Prześlij komentarz